Prace sprzątające wykonywane przez ochotników
Różne prace sprzątające mogą być wykonywane zarówno przez osoby zatrudnione w konkretnych firmach sprzątających, jak i przez ochotników. Zgłaszają się oni do pracy, kiedy dowiadują się, że jakaś część miasta została zniszczona przez wyładowania atmosferyczne lub zawalił się jakiś budynek czy doszło do wypadku drogowego. Za wykonane przez siebie prace porządkowe nie dostają oni wynagrodzenia, ale mogą liczyć na otrzymanie jakiegoś odznaczenia. Różne prace sprzątające wykonywane są również przez więźniów. Posiadają one wówczas wymiar resocjalizacyjny, ponieważ więźniowie muszą wspólnie wykonywać zlecone sobie zadania w różnych częściach miasta i zaczynają wchodzić w kontakt z zewnętrznym otoczeniem.
Dywan perski - historia
Perskie dywany z włosiem zachowane do dnia dzisiejszego pochodzą z okresu po XVI wieku3, jednak sztuka tkania dywanów w Persji jest znacznie starsza4. Perskie dywany sprzed XVI wieku opisywane były w literaturze i dokumentach historycznych4.
Ksenofont wspomina luksusowe dywany wytwarzane przez Medów4. Zachowane przekazy z podbojów Aleksandra Macedońskiego wspominają, że władca miał znaleźć dywan w grobowcu Cyrusa II Wielkiego4.
Cesarz wschodniorzymski Herakliusz, panujący w latach 610?641, miał zabrać dywan pokaźnych rozmiarów z pałacu Sasanidów po zajęciu Dastjerdu w 628 roku5. Bogato zdobiony dywan z Baharestanu padł łupem Arabów po zdobyciu Ktezyfonu w 637 roku5. O sztuce tkania dywanów w Persji i zręczności tamtejszych rzemieślników pisał chiński podróżnik Xuanzang5. W okresie panowania Umajjadów (661?750) i Abbasydów (750?1258) dywany perskie zdobiły pałace władców Wielkiego Kalifatu Islamskiego5. W okresie panowania Seldżukidów sztuka tkania dywanów rozwinęła się dalej wraz z szerszym zastosowaniem przez tkaczki węzłów typu giordi (tureckich)5. Rzemiosło rozwijało się również pod panowaniem Timurydów (1370?1526) po wprowadzaniu subsydiowania produkcji.
Rozkwit sztuki tkania dywanów przypada jednak na okres panowania Safawidów (1501?1736)6, kiedy dwór królewski zaangażował się w równoczesne wsparcie handlu, rzemiosła i sztuki5. Powstały warsztaty produkujące dywany wyłącznie na zamówienia królewskie. Z nomadycznego rzemiosła zaczął powstawać przemysł, a dywany eksportowano do Indii, Indii Wschodnich, Imperium osmańskiego i do wielu państw Europy3. Szachowie Tahmasp I i Abbas I Wielki obdarowywali dywanami zagranicznych władców i dygnitarzy5. Z tego okresu znanych jest około 1500 dywanów lub ich fragmentów7.
Przemysł dywanowy, jak i cała gospodarka, ucierpiał w okresie 50-letniej walki o władzę pomiędzy Kadżarami i Zandami3. Jego ponowny rozkwit przypada na okres panowania Kadżarów (1794?1925), kiedy władcy zajęli się aktywną promocją dywanów w Europie8. Szach Naser ad-Din Szah Kadżar (1848?1896) prezentował dywany brytyjskiej królowej Wiktorii i na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku8. W XIX wieku coraz więcej zagranicznych inwestorów angażowało się w masową produkcję dywanów w Iranie, budując manufaktury w Meszhedzie, Tebrizie, Kermanie i Soltanabadzie8. By zapewnić żywe kolory, preferowane przez odbiorców europejskich, zaczęto w produkcji dywanów stosować syntetyczne barwniki anilinowe, co pogorszyło jakość i trwałość wyrobów8. Proces ten został przyhamowany przez Rezę Pahlawiego, za którego panowania rząd wspierał rozwój tradycyjnego wytwórstwa8. Wraz z umacnianiem się zagranicznej klasy średniej i rosnącym popytem na perskie dywany, władze Iranu wsparły eksport wprowadzając przyjazne regulacje8.
Po rewolucji w 1979 roku irański przemysł dywanowy zaczął upadać, zarówno wskutek prowadzonych wojen, jak i trzynastoletniego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone. Udział Iranu w zachodnim rynku dywanowym spadł z 40% w 1980 roku do 16% w 1985 roku, a miejsce producentów irańskich zajęli chińscy9. Dawnej pozycji na rynku nie udało się odzyskać nawet po zdjęciu embarga, ponieważ wyroby chińskie są bardziej konkurencyjne cenowo.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski#Historia
Dla kogo dbasz o czystość?
Często chcemy osiągnąć jak najlepsze rezultaty nawet przy sprzątaniu ? to nie dziwi, bo stan naszego domu czy mieszkania reprezentuje nas wśród innych osób. Zależy nam przede wszystkim na wysokiej estetyce, więc dbamy o dokładność i nadanie rzeczom pewnych pożądanych cech pokroju dodatkowego połysku na części powierzchni. Do tego nieraz potrzebne nam będą odpowiednio dobrane środki. Oszczędność to wspaniała i przydatna cecha, ale nie zaszkodzi wydać zaledwie parę złotych więcej na skuteczniejsze preparaty, które nie będą pozostawiać mało estetycznych smug oraz pozwolą dłużej zachować przedmiotom preferowany stan ? na przykład poprzez spowolnienie osiadania na nich kurzu. Jeszcze większe piękno naszych wnętrz da nam nie tylko estymę znajomych, ale również zwyczajną satysfakcję. Za naszą pracę uzyskujemy pomieszczenia, które wręcz sprawiają radość przy przebywaniu w nich. Są bowiem schludne, czyste i w pełni wynagradzające czas poświęcony na ich pielęgnację.